နဒီေခြရာ
ဤ ေသလာဦး
ေလရဴးငယ္သုန္
ၾကည္စယ္ ယံုမွ်
နားသယ္စ ခို
ရယ္သြမ္းသလို
နမ္းမလို ထင့္။
မရြံ႕တရြံ႕
ဖြဖြလြန္႔လူး
တိမ္ဖူး ငယ္ရံု
နံ႔သာမွံဳ ျခယ္
နမ္းေစရြယ္ မင့္
မျပယ္လြင့္ေစ
ခ်င့္ခ်င့္ ေျခြစဥ္
ေပ်ာ္၀င္လွိဳက္ခို
ရႊန္းစိုစိုႏွင့္
ရွက္ေသြး ပ်ိဳေသာ
ဆည္းဆာခ်ိန္ ။
အကြိုက်.....
-
ဗဟန်း ရေတာရှည်လမ်းဟောင်းထဲက ဦးရွှေမန်း ဆီချက်ခေါက်ဆွဲကို ကျနော်
သွားစားဖို့ပြောပြောနေတာ ဟိုး 2024 နှစ်အစပိုင်းကတည်းက....။ 2025
မှပဲအောင်မြင်တော့တယ်...
4 February 2012 at 07:43
အေရးအသားကိုက လူပ်ိဳၾကီးမွန္း သိပ္သိသာတာပဲ..:D
အဆံုးသတ္ထားေလး ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္..
4 February 2012 at 10:08
ဖြဲ႔ထားတာေလးက လွလိုက္တာ.. :D
4 February 2012 at 10:36
သူ႔စာဖတ္ရတာ အတြင္းအားေတြ ကုန္ကုန္သြားတယ္။
ဒီေလာက္ ႏုရြေနတာ။ ကုိရင္ေျပာသလုိ လူပ်ိဳႀကီးမွန္း သိသာတယ္။ း)
5 February 2012 at 23:41
ရွက္ေသြး ပ်ိဳေသာ
ဆည္းဆာခ်ိန္ တဲ႔လားငယ္ခ်င္းေရ
မ်ားေတာင္လြမ္းခ်င္လာျပီေနာ္ စာအေၾကြးေတြလာဆပ္တာဗ်ဳိ႔
အေပၚက သဂ်ီးေရ သူက် လူပ်ဳိၾကီးမဟုတ္သလုိပါပဲလား
17 February 2012 at 03:04
က်ီစယ္တာပါညီေလး။ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းေနတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာဖြဲ႕လာတယ္လို႕ အစ္ကို သံုးသပ္မိတယ္။ စကားလံုးေရြးတာက ေတာ္ေတာ္အႏုစိတ္လို႔ေလ။ ေကာင္းတယ္။ ဆက္လုပ္။ လက္ေတြတက္ေနၿပီ။ ေသေသခ်ာခ်ာခံစားရရင္ လႊတ္လိုက္ေတာ့။