ခန္း၀အေရာက္ ၊ လက္ကိုေျမွက္မွ
ေခါက္မည့္တံခါး ၊ ငါ့အားဆီးၾကိဳ
မ်က္ရည္စိုနဲ႕ ပါတကား ။
ေနကားမထိုး ၊ ေလမတိုးပဲ
ပန္းမ်ိဳးထိုမွ် ၊ ညိွဳးခဲ့ရလွ်င္
အသြင္ဘယ္သို႔ ရွိေလျပီ ။
အျပစ္မဆို ၊ ေမာင့္ရင္ခိုကြယ္
ဆိုမည္ၾကံ စဲ ၊ မုတ္သုန္ထဲမို႔
ေမာင္လည္း ရင္နာခဲ့ရ၏ ။
အျပည့္အစံုသို႔