ေႏြေတးရွင္(မင္းဧရာ)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္
အသက္မရွိေတာ့တဲ့ အရုပ္ၾကီး
မ်က္ေရေတြ ဒီးဒီးစီးျပ
အဲဒါ ဒို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဗ်ာ့လို႔ ဟစ္ေအာ္
က်ဳပ္တို႔ေျမေပၚမွာ
ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုးနဲ႕
အာဖ်ံကြီးေတြဘဲ တိုးတိုးလာတယ္...ဗိုလ္ခ်ဳပ္။

ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဓါတ္ပံုၾကီးကို လက္ညိွဳးထိုး
ထဘီသူခိုးေတြက အမ်ိဳးစပ္ျပ
ဘမ်ိဳးမို႔ ခ်ိဳထြက္ရသတဲ့.....ဗိုလ္ခ်ဳပ္။

အျမီးက်က္အျမီးစား ေခါင္းက်က္ေခါင္းစား
ျပည္ေျပးမ်ားက ဘုန္းၾကီး
ႏိုင္ငံ့ေရစီးမွာ
သူရို႕အိတ္ေတြဘဲ ၾကီးၾကီးလာတယ္...ဗိုလ္ခ်ဳပ္။

ဟုတ္သလိုလို မဟုတ္သလိုလို
လႊတ္ေတာ္ကို အဆိုတင္သြင္း သမွ်
ေခါင္းေပါင္းစေတြ ညာခ်
စားခြက္မရတဲ့ အသံနဲ႕
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ကန္ခ်ေနၾကျပန္တယ္....ဗိုလ္ခ်ဳပ္။


ေအးခ်မ္းစြာ စံျမန္း
ျပန္ခြင့္မရွိတဲ့ လမ္းေပၚ
က်ဳပ္မလြမ္း မေမွ်ာ္ေတာ့ပါဘူး...ဗိုလ္ခ်ဳပ္။

လွိဳင္းလူးေနတဲ့ ေလွေပၚ
က်ဳပ္တက္နဲ႕ က်ဳပ္ေလွာ္လို႔
ၾကံဳရာကို ပေထြးေတာ္ရင္း
စားခြက္လုျခင္းကင္းရာက
က်ဳပ္ေရးတဲ့ သည္စာ
ဖတ္ခြင့္ ရပါေစ....ဗိုလ္ခ်ဳပ္။


ဗိုလ္ခ်ဳပ္...
သုဂတိဌာေန လိပ္မူေစ၍။


မင္းဧရာ
19 07 2012 ရက္
အာဇာနည္ေန႕။

                                                            ငရဲျပည္ နဲ႕ နိဗၺာန္
                                                           ေန႔ခ်င္းျပန္ ခရီးထြက္

                                                          ခင္ဗ်ားရဲ႕ စာမ်က္ႏွာအထက္မွာ
                                                          ၾကားဖူးသမွ်ေတြ သိမ္းက်ံဳးစြပ္လို႔
                                                          ျပီးမွ  အမည္တပ္လိုက္ပါ
                                                                  ကဗ်ာ 
                                                        ဘာလင္တံတိုင္းေဘးမွာ
                                                        မိုနာလီဇာ ပံုတူကိုေငး လို႔
                                                        ဗင္းဆင့္ ဗန္ဂိုး အေၾကင္းကို ေတြးရင္း
                                                      နယူတန္ရဲ႕ နိယာမ ေတြကိုေရးခ်
                                                       ျပီးမွ  နာမည္တပ္လိုက္ပါ
                                                                 ဆရာ
                                                             သဲတစ္ပံုးကို
                                                         ကတၱရာေစးေတြနဲ႕  လံုးျပီး
                                                         အုန္းကနဲ ျမည္ေအာင္ပစ္ခ်
                                                     ျပီးရင္ ကိုယ့္ဖာသာ နာမည္တပ္ျပလိုက္ပါ
                                         ကဗ်ာ ၊ ဆရာ........။

                                                         ပစၥဳပၸန္ ရက္ေၾကကို ခင္း
                                                       သလင္းပ်က္ၾကီး  အတြင္းမွာ
                                                        ကေသာင္းကနင္း  အစာရွာ
                                                        လည္ျပန္ခြင့္ မသာတဲ့  အိပ္တန္း
                                                       ထုသားေပသားက်   အလြမ္းနဲ႕
                                                         သိပ္ရမ္းကားေနတဲ့  ညေန  အခ်ိဳ႕
                                                  တစ္ခါတစ္ခါေတာ့  က်ဳပ္ မ်က္ရည္ေတြ ပ်ိဳ႕မိတယ္
                                                                        အေမ
                                                                သမုဒယ အေျမွာင္းေျမွာင္းနဲ႕
                                                                  ေလာကကို  ခါးေစာင္းတင္
                                                                  ခြက္၀င္ေနတဲ့  မ်က္၀န္းေတြ
                                                                 တိုးတိတ္စြာ  ငိုေနမလား
                                           

                                                                 ဟိုတုန္းကလို  အျပံဳးနဲ႕
                                                                   က်ံဳးရုန္းျပီး ျပန္ထ
                                                              သူရဲေကာင္းေတြလို  ''က'' ျပပါ
                                                          ဘ၀  ဆိုတာ အဲဒါေပါ့   အေမ....။

                                                                 ေနသာရဲ႕လား   ခင္
                                                                မုတ္သုန္ ေျမျပင္မွာ
                                                                ကၽြံ၀င္သြားတဲ့    ေျခရာ
                                                                ျပန္ရွာဖို႔   မလိုပါဘူး...။

                                                                     မွဳံျပျပ ျမိဳ႕ရိုးမွာ
                                                           အလြမ္းေတြကို  တိတ္တိတ္ပ်ိဳး ရင္း
                                                         အစြယ္က်ိဳးဆင္းလာတဲ့   ဆည္းဆာမွာ
                                                        ေမာင္လည္း   ေနသာတတ္ခဲ့ပါျပီ    ခင္......

                                                                တစ္ခါ   တစ္ခါေတာ့
                                                                 ရီေ၀စြာနဲ႕ေပါ့။

                                                               ဖိုးသာေအာင္ေရ......
                                                     ဒို႔ျပည္ေထာင္မွာ ေခြးေဟာင္ေတာ့
                                                     ကၽြန္စိတ္ မေျပာင္ေသးတဲ့  အရိပ္
                                                       တိတ္တိတ္ေလး   ေတြ႕လိုက္ရရဲ႕ 

                                                        တျခား ဟုတ္ပါရိုးလား   ေမာင္
                                                               ေတာေယာင္ေယာင္
                                                              ေတာင္ေယာင္ေယာင္
                                                          အလကား  ေကာင္ေတြက
                                                         ''က၀ိ'' ေယာင္ေဆာင္ ဟစ္
                                                             တစ္ဆစ္  တစ္ဆစ္နဲ႕
                                                            ႏြံထဲ နစ္လာတဲ့   ဒို႕ျပည္
                                                    ခင္မ်ားတို႔   အေတြးေတြက ေ၀ရီလို႔

                                                     
                                                      အဲဒါလား     ေထာင္ေခ်ာက္
                                                  မီးေတာက္သြားတဲ့  ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း
                                                  ခြက္ေပ်ာက္ေနတဲ့  ေတာင္ေစာင္းမွာ
                                                          က်ဳပ္တို႔ အမ်ိဳးေတြက
                                                         ၀မ္းေဟာင္းေလာင္းနဲ႕


                                                   မယံုတစ္၀က္   ယံုတစ္၀က္ နဲ႕
                                        ကုန္းေဘာင္မင္း  ပလႅင္ ေပၚေခြးတတ္သလို
                                                အမ်ိဳးဖ်က္လိုတဲ့  ထိုလက္ကိုမွ
                                                ခင္မ်ားတို႔က  ဘုရား မွတ္လို႔....။

                                                     
                                                       ကဲ      ၾကာတယ္ဗ်ာ
                                                      တည့္တည့္ဘဲ ေျပာမယ္
ဘယ္သေဘာက္မ သားေတြက  ဒါေထာင္ေခ်ာက္လို႔ေျပာတာလဲ   အခုလက္နဲ႕ေထာက္ျပပါ
ဘုမသိ ဘမသိေကာင္ေတြက  ေနရာတစ္ကာ ေခါင္းတစ္ေထာင္ေထာင္   ေနာက္ကလူေတြက  ဟိုေယာင္ေယာင္ သည္ေယာင္ေယာင္  ၾကာရင္  တိုင္းျပည္ၾကီးေျပာင္လိမ့္မယ္ဗ်ာ့။



                                          (  ေက်ာင္းသား  ေဟာင္းၾကီးမ်ား )
       အကယ္၍မ်ား  ဒါကိုေထာင္ေခ်ာက္ပါလို႔   ဧကန္ ေထာက္ျပႏိုင္ရင္  ေအာက္က ကြန္မန္႔ေဘာက္မွာ  စိတ္ရွိသေလာက္  ေရးျပသြားပါ
ေျပာေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္  ေရးေတာ့ေရးခ်င္ပါတယ္  ဟို ေၾကာက္ရ   သည္ေၾကာက္ရ မို႔လို႔ပါလို႔ ေတာ့ ရႊီးမျပနဲ႕  က်ဳပ္က တည့္တည့္ဘဲ တီးတတ္တယ္။


အဲဒါ  
မင္းဧရာ

                                                                         ေျမေပၚတင္လို႔မွ
                                                                      သခင္မွန္း မသိတဲ့ ဒီေခြး
                                                                    ဘယ့္ႏွယ္ ဆက္ျပီးေမြးရမလဲ....


                                                                                 ဦးသိန္းစိန္.......
                                                                         တစ္ရက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္
                                                                                က်ဳပ္ကိုေပးပါ
                                                                       ခင္မ်ားရဲ႕  အာဏာ ကိုေပါ့ ........

                                                                                     က်ဳပ္က
                                                                          ႏိုင္ငံေရး  မလုပ္ပါဘူးဗ်ာ
                                                                           ရိုးရိုးကုတ္ကုတ္ ေလးပါ
                                                                                  သို႔ေပမယ့္ လို႔
                                                                        ထိပ္ကိုေတာ့  မပုတ္ေလနဲ႕
                                                                        ေခြးမ်ိဳးေတြ  ျပဳတ္သြားလိမ့္မယ္။

                                                                       

                                           ေလာကကို အုပ္စိုးဖို႕
                                          တိမ္တစ္ဆုပ္ ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ေကာင္းကင္
                                          အထိန္းအကြပ္မဲ့  ေပ်ာ္၀င္ေတာ့
                                          ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္  မဟုတ္ခဲ့ဘူး

                                         ''စည္း''ေပ်ာက္သြားတဲ့ေနာက္
                                         ''၀ါး''  နဲ႕ေထာာက္ခဲ့တဲ့  လကၤာ
                                               ဂႏၳ၀င္မတြင္ရွာေတာ့
                                        ဟို    စင္ေပၚမွာဘဲ  ထားလိုက္တယ္

                                                      အခုေတာ့
                                               ေဆးလိပ္တစ္ရွိဳက္
                                               အရက္တစ္က်ိဳက္နဲ႕
                                        ည ခါးခါးေတြကို ေထြးပိုက္ဖို႔
                                       ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ျခိဳက္တတ္ခဲ့ျပီ။

ေဒါင္းတစ္သုတ္
ဗ်ိဳင္းအုပ္ကို ခ်ီဆင္း
ရြာထဲမွာလည္း
အိုးနင္း ခြက္နင္းနဲ႔။

ငါ့အေရး  ငါ့အခင္း
ခပ္ဖ်င္းဖ်င္း ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္
ထန္းသီးမွဳတ္တို႔
ဖရဲသီးျပဳတ္ကိုခဲၾက
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့
"'ဘို''ေသြးေတြၾကြလို႔။

ဘယ္သူ ဘာလုပ္လုပ္
ေဟာဒီ ဇနပုဒ္ကေတာ့
ဖ်ံအုပ္လည္း ခံ
ဗ်ိဳင္းသုတ္လည္း ခံ
ငါး ျဖစ္ရတဲ့ ဒဏ္မွာ
ခင္ဗ်ားတို႔ အသံကိုေၾကာက္တယ္။

ငါ ဆိုတဲ့ မာန္တစ္တိုင္နဲ႕
မနက္ျဖန္ကို သင္ ပိုင္သလား။

ဆြဲကိုင္လိုက္စမ္းကြယ္
မဆံုးေသးတဲ့ ဒီပန္းတိုင္
အရွံဳးအႏိုင္ေတြ မလိုပါဘူး။
 
အရိုးျဖိဳင္ျဖိဳင္ေပမယ့္  
နွလံုးသားပင္စည္ခိုင္မွေန
သံျပိဳင္ေတြဟစ္ေၾကြး
ငါတို႔ေသြးနဲ႔ ေႏြးရမယ္။

မနက္ျဖန္ကို သင္ ပိုင္သလား။

ဆြဲကိုင္လိုက္စမ္းကြယ္
မဆံုးေသးတဲ့ ဒီပန္းတိုင္မွာ
မရွံဳးအႏိုင္ေတြ မလိုပါဘူး။



 ေကာင္းမွဳ႕ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳးခံစားႏိုင္ၾကပါေစ။

ဥၾသတစ္ကိုယ္
ခြန္းဆိုသံ၀ါ
ခိုကာနားစက္
ေရာ္ရြက္သက္ေၾကြ
ဤတစ္ေႏြဆို
ရြာအိုဘယ္သို႔ ရွိမည္နည္း။

မိုး႐ူးေလထန္
ေဒါသမာန္၀င့္
ပ်ံလြင့္ကာခ်ီ
ရာသီေႏြေႏွာင္း
ဖက္ဆြတ္ေလာင္းခ်
ေျပာင္းရတဖံု
ျမေသြးရံုမွာ
ပ်ိဳးခံုဘယ္ပံု သာမည္နည္း။

မျမင္ရက္ၾကာ
ကၽြန္ရြက္၀ါငယ္
သာေစရြယ္ရင္း
ေငြႏွင္းလည္းကုန္
လူလည္းထံုျပီ
အလြမ္းျဖင့္ရုံေသာ သည္ရက္ရွည္။

ခါးသက္သက္ပါပဲ
ပါးရွပ္ရွပ္  မ်ိဳခ်
ခပ္ေမာက္ေမာက္ မာနနဲ႕
အဲဒီညက ................
သီခ်င္းတစ္စကို ဆိုလိုက္တယ္။

က်ယ္ျပန္႔နက္ရွိဳင္းတဲ့  လြင္ျပင္
ကၽြန္ေတာ္သင္ခဲ့တဲ့  ရသ
ထယ္သြားတို  ''စည္းခ်က္''အခ်မွာ
ေျခထိုးျပီး ကၾကတယ္။

ဂီတနတ္သံ လြင့္ပ်ံအၾကြ
မိစံပယ္ အတြက္ဟန္မက်လွဘူး။

စာအုပ္ၾကီး ကိုင္
မ်က္မွန္အထူၾကီးနဲ႕ ထိုင္ေနတဲ့
ေမာင္ႏွစ္ဆိုင္  လူၾကီးမင္းေရ........
ခင္မ်ားလွ်ာ အထက္
အရသာ မထြက္လွေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္ခ်က္တဲ့ ဟင္း
လက္ကျမင္းခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။

သူငယ္တန္း အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခ်င္ ရင္
က၊ခ၊ေတာ့ အရင္သင္ဗ်ာ...
ကၽြန္ေတာ္ လြတ္လပ္စြာ ပ်ံခ်င္ေသးတယ္။

နဒီေခြရာ
ဤ ေသလာဦး
ေလရဴးငယ္သုန္
ၾကည္စယ္ ယံုမွ်
နားသယ္စ ခို
ရယ္သြမ္းသလို
နမ္းမလို ထင့္။​

မရြံ႕တရြံ႕
ဖြဖြလြန္႔လူး
တိမ္ဖူး ငယ္ရံု
နံ႔သာမွံဳ ျခယ္
နမ္းေစရြယ္ မင့္
မျပယ္လြင့္ေစ
ခ်င့္ခ်င့္ ေျခြစဥ္
ေပ်ာ္၀င္လွိဳက္ခို
ရႊန္းစိုစိုႏွင့္
ရွက္ေသြး ပ်ိဳေသာ
ဆည္းဆာခ်ိန္ ။

မာနအခ်ိဳ႕ကို နံရံခ်ိတ္
မ်က္လံုးမွိတ္ျပီး ထိုင္ေနတဲ့  ငါ
ေျခေထာက္မပါတဲ့ ဒီစိတ္
ဘယ္သူတံခါး ပိတ္ေပးမလဲ။

တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ့ ကိုယ္ ငါ သနားရင္း
ကမ္းခိုျခင္းမရွိတဲ့   ေလေျပလို
စကၠန္႔ေတြ  သကၠရာဇ္ကိုျဖိဳေတာ့
သူ႕အလိုလို  ျပိဳခဲ့ေသာ အတိတ္
တရိပ္ရိပ္နဲ႔    ျပည့္သိပ္လာတဲ့ အိတ္ကေလး
လြယ္...လြယ္ရင္း   ေလးလာေတာ့
 အေရာင္ေျဖာ့ေျဖာ့  ဆည္းဆာမွာ
 ကြန္ခိုရာကို  ရွာမိတယ္။

ခ်ိဳျမိန္ျမိန္  ေတးတစ္စနဲ႔
လက္ခ်ိဳးျပီး က တဲ႔အရြယ္
ဘ၀  ကိုနိဒါန္းသြယ္ေတာ့
ဘာသာျပန္ဖို႔မလြယ္တဲ့  အသိတရား
လိွဳင္းရိုက္ပါမ်ားတဲ့  ကမ္းပါးလို
 နာၾကင္မွဳ႕ေၾကာင့္  မငိုေတာ့ဘူး။

ေကာက္ေကြ႔ေသာ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္
ထိုးေဖါက္မယ့္   အင္အားက
ညွိဳ႕တင္ထားတဲ့    ျမွားလို
ဦးတည္ရာကို   ထိုးစိုက္
ရတုတစ္ခု    ဆိုက္တဲ့အရြယ္
ငါ့  အေတြးေတြ   ၾကြယ္ခဲ့တယ္။