ေႏြေတးရွင္(မင္းဧရာ)

17 June 2012 at 07:47

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလးဗ်ာ... တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့ ရီေ၀စြာနဲ႕ ေပါ့.....

17 June 2012 at 07:57

တစ္ခါ တစ္ခါဘဲလား။
ထင္ပါဘူး။
အၿမဲတမ္း ရီေ၀ေ၀ ျဖစ္ေနေလာက္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။
အေသာက္လြန္၍ ရီေ၀ေ၀ ျဖစ္ျခင္းကို ဆုိလုိသည္။ း)

17 June 2012 at 08:13

ခင္ ေရ...သိလိုက္ေတာ့ေနာ္

17 June 2012 at 09:58

ကဗ်ာေကာင္းတယ္ဆရာ
လြမ္းေနတာေပါ႔ေနာ္
သဂ်ီးေျပာသလုိပါပဲ
ရီေ၀တာကေတာ႔ ေသာက္တာနဲနဲမ်ားလုိ႔ပါ
ဘာပဲေျပာေျပာ ေနသာတတ္ခဲ႔ျပီ ဆုိတာ႔လဲ
၀မ္းသာစရာပဲ

17 June 2012 at 10:32

ဘယ့္ဂလိုေၾကာင့္ ဆာၾကီး ပါလာရသလဲဗ် မစံပယ္ရ။

17 June 2012 at 11:21

ကဗ်ာဆရာပီသပါေပပါတယ္ဘၾကီးမူံး..အသုံးအနူန္းစကားလုံးေတြနဲ႔ကဗ်ာကအသက္ဝင္ပါေပတယ္

17 June 2012 at 18:11

မင္းမရွိပဲနဲ႔လည္း ဒင္းရွိတဲ့ဘ၀မွာ ေနတတ္ေအာင္ က်င့္ပါ အတိုင္ပင္ခံၾကီးး..

18 June 2012 at 01:22

ကိုဧရာ က်ဳပ္လည္း အသည္းကြဲေနတယ္ဗ်ာ ခင္ဗ်ားကဗ်ာလိုပဲ က်ဳပ္ ရီေ၀ေ၀

18 June 2012 at 06:58

ေရလည္မိုက္တယ္ ဦးၾကံသကာေရ...

18 June 2012 at 08:16

တခါတခါေတာ့
ရီေဝစြာနဲ႕
ေနတတ္ခဲ့တယ္...

ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
(သက္ျပင္းခ်သံ)
ပစ္ပစ္ ဆို အဲလိုရီေဝစြာနဲ႕
ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတုန္းဘဲ အကုိေရ

18 June 2012 at 15:13

အစြယ္က်ဴိးဆင္းလာတဲ့ ဆည္းဆာဆိုတဲ့ စာသားကို ႀကဳိက္တယ္ဧရာေရ...ဆည္းဆာ အစြယ္က်ဳိးေပမယ့္ ဧရာေတာ့ အစြယ္မက်ဴိးေသးဘူးထင္ရဲ႕ ဟုတ္စ...အစြယ္က်ဳိးတာက ေခါင္းျဖဴမွ မဟုတ္လား း)

18 June 2012 at 21:43

ေခါင္းစဥ္က စလို႔
ကဗ်ာ အစ အဆံုး
စိတ္ခံတြင္းေတြ႕လိုက္တယ္။

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ျမတ္ပန္းႏြယ္

21 June 2012 at 06:09

အိႏၵိယမွာ အလြမ္းေတြကို တိတ္တိတ္ပ်ဳိးရင္း...အဲဟုတ္ဖူး မႈံျပျပၿမဳိ႕ရုိးမွာ...။

တင္စားပုံေလးေတြ အားလုံးသေဘာက်တယ္ ဒကာေတာ္ ေႏြေတးရွင္ေရ...

22 June 2012 at 08:24

သူလဲေလေလာကီသားမို႔
တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ ရီေဝေပအံုးမေပါ့ကြယ္ း))
ကဗ်ာတိုေလးေပမယ့္ အဓိပၸာယ္ေလးေကာင္းပါ့ မင္းဧရာေရ။ (ကုလားျပည္ကို အေဒၚေတြမလာျဖစ္ေတာ့လို႔ တီတင့္လည္း ျပည္ေတာ္ျပန္သြားရတယ္ေလ း))
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

23 June 2012 at 14:00

အပိုအလို မရွိ ဟတ္ ထိတယ္ ေမာင္ေလးေရ...:):)

26 June 2012 at 21:02

ကဗ်ာေလးေကာင္းသဗ်ာ
ဒါမ်ဳိးကဗ်ာေတြဖတ္ရတာ ျမိန္သပါ႔


ေမာင္ဘႀကိဳင္

27 June 2012 at 02:17

အလြမ္းေတြကိုု တိတ္တိတ္ပ်ိဳးရင္း..
ေနတတ္သလိုု ေနေနလိုု႕..
ကဗ်ာကိုု ၾကိဳက္သြားတယ္..